kombinacja — ż I, DCMs. kombinacjacji; lm D. kombinacjacji (kombinacjacyj) 1. «łączenie przedmiotów lub pojęć w całość, tworzenie całości ze składników; całość powstała z połączenia lub układu jakichś elementów» Kombinacja barw, tonów. Kombinacja czerwieni z… … Słownik języka polskiego
kombinacja norweska [klasyczna] — {{/stl 13}}{{stl 33}} męska konkurencja sportowa złożona z dwóch dyscyplin: biegu narciarskiego na 15 km i skoków na średniej skoczni, rozgrywana w ciągu dwóch dni; dwubój klasyczny {{/stl 33}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
klasyczny — 1. «odnoszący się do starożytnej kultury greckiej (zwłaszcza okresu od V do IV w. p.n.e.) i rzymskiej (zwłaszcza od I w. p.n.e. do I w. n.e.); antyczny» Mitologia klasyczna. ∆ Filologia klasyczna «zespół dyscyplin obejmujących studia nad kulturą… … Słownik języka polskiego
liniowy — liniowywi przym. od linia ∆ Wymiary liniowe «długość, szerokość, średnica itd. wyrażona w jednostkach długości» ∆ Centymetr, metr liniowy «centymetr, metr bieżący» ∆ fiz. Rozszerzalność liniowa «właściwość fizyczna ciał, polegająca na zwiększaniu … Słownik języka polskiego
norweski — norweskiscy «dotyczący Norwegii, Norwegów» Język norweski. Literatura norweska. Fiordy norweskie. ∆ Kawior norweski «kawior z ryb dorszowatych» ∆ Wzór norweski «stosowany w dzianinach wzór geometryczny, zwykle z motywem gwiazd lub stylizowanych… … Słownik języka polskiego
alpejski — alpejskiscy «dotyczący Alp, pochodzący z Alp, charakterystyczny dla Alp; taki jak w Alpach» Krajobraz alpejski. Kraje alpejskie. ∆ Fauna alpejska «ogół zwierząt żyjących w różnych strefach gór; fauna górska» ∆ Roślinność alpejska «zbiorowiska… … Słownik języka polskiego
bodot — m IV, D. u, Ms. bodotocie; lm M. y techn. «aparat telegraficzny przesyłający wiadomości za pomocą alfabetu piątkowego (będącego kombinacją 5 impulsów dodatnich lub ujemnych); telegraf Baudota» ‹od nazwiska wynalazcy› … Słownik języka polskiego
dwubój — m I, D. dwubójboju, blm sport. «konkurencja złożona z dwu różnych ćwiczeń» ∆ Dwubój zimowy «konkurencja sportowa złożona z biegu narciarskiego i strzelania z karabinu do tarcz; biatlon» ∆ Dwubój klasyczny «konkurencja narciarska dla mężczyzn… … Słownik języka polskiego
kombinacyjny — przym. od kombinacja (zwykle w zn. 1) Zdolności kombinacyjne … Słownik języka polskiego
matowy — I 1. «mający słaby, przyćmiony połysk lub nie mający połysku, nie błyszczący» Matowa cera. Matowy jedwab. 2. «nieprzezroczysty (zwykle o szkle)» Matowe szyby. Matowa żarówka. przen. «bezdźwięczny, przytłumiony, głuchy» Matowy głos. ‹niem.› II … Słownik języka polskiego
